کد مطلب:3229 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:17

گنجینه پرسمان » اجتماعي و فرهنگي

مي خواهم به سعادت برسم. هر روز مي گويم از امروز مي خواهم خوب باشم، ولي مي بينم فرقي نكرده ام. اعمالي را به من بياموزيد كه مناسب با شرايط سني و زماني من باشد و ورود به بهشت را قطعي نمايد.

سؤال بسيار كلي است و پاسخ هاي متفاوتي را مي توان مطرح كرد، ولي به نظر مي رسد موعظه پيامبر(ص) به ابوذر در اين جهت بسيار كارساز باشد. حضرت به ابوذر فرمود: آيا دوست داري به بهشت وارد شوي؟ ابوذر گفت: آري، پدرم فدايت باد! حضرت سه شرط را ذكر كرد: آرزوهاي دور و دراز را از سرت خارج كن،

2ـ همواره مرگ را نزديك ببين،

3ـ از خداوند حيا داشته باش.

توجه به مورد سوم در سنين جواني مهم تر است. ابوذر گفت: همة ما از خداوند حيا مي كنيم، حضرت فرمود: حياي از خداوند چنان نيست كه به نظر مي رسد، بلكه حيا از خداوند اين است كه گورها و ويرانه ها را فراموش نكني و شكم و آن چه را در آن است، فراموش نكني و سر و آن چه را در آن است (يعني چشم و گوش و زبان) را كنترل كني.

در بخش ديگر اين وصيت نامه حضرت فرمود: به نصيحت من عمل كن تا در دو جهان سعادت مند گردي. اي ابوذر، بسياري از مردم در مورد دو نعمت مغبون هستند و از آن قدرداني نمي كنند: نعمت تندرستي و نعمت فراغت. اي ابوذر، پيش از آن كه پنچ چيز به تو رو آورد، پنج چيز را غنيمت شمار: جواني را پيش از پيري، تندرستي را پيش از بيماري، توانگري را پيش از پريشاني، فراغت را پيش از گرفتاري و زندگي را پيش از مرگ.

در قسمت ديگر فرمود: اي ابوذر، هر جواني كه براي خداوند دنيا و لهو و لعب را ترك كند و جواني خود را در اطاعت خداوند به پيري رساند، خداوند نيز به او اجر هفتاد و دو صديق عطا مي كند.(1)

چشم دل باز كن كه جان بيني آن چه ناديني اســت آن بيني

گـر بـه اقليم عشق روي آري همـة آفـاق گلـستــان بينـي

به طور كلي، آن چه در مرحلة نخست اهميت دارد، انجام واجبات و ترك محرّمات است. البته اين امر فرع بر شناخت وظايف شرع است، پس معرفت و شناخت بر هر چيزي مقدّم است.

در مرحلة بعد انجام مستحبات و ترك مكروهات و اعمالي چون، قرائت قرآن و تدبر در آن، توسل به اهل بيت، معاشرت با صالحان، ذكر خدا، تفكر و محاسبة نفس است.

در پايان كتاب ره توشه از آقاي مصباح، اخلاق عملي از آقاي مهدوي كني و خودسازي از آقاي اميني را معرفي مي كنيم.

پي نوشت ها:

1. بحارالانوار، ج 74، ص 75.